سلام/براي يك تجربه جديد فرصتي پيدا شده انگار/كمي هيجان زده ام شايد/بنظرم قشنگ ترين و حيرت انگيز ترين صفت زندگي بعد از «بي بازگشت بودن»؛«پيش بيني ناپذير بودن» آن است/بدون قصد دزديدن نتيجه و گرفتن «لذت» كه اتفاقا در همين پيش بيني ناپذير بودنش قايم شده /به خودم شانس سلام كردن به آن را مي دهم/راستش هيچه هيج؛ تصويري از نوع و اندازه تاثيرش بر زندگيم ندارم اما مي دانم «شده را نا شده نمي توان كرد»/پس حتما ردپا و رنگ خود را بر زندگيم خواهد گذاشت/سلام...خداحافظ خليل

Water is life and life is the first human right

آب حیات است و حیات اولین حق بشر*
در تاریخ کشور من،ایران، آب عنصری مقدس بود.«آناهیتا» الهه آب و نگهبان زندگی،پاکی،باروری و حاصلخیزی،پس پاس داشته می شد و نگاه به آن «نگاه احترام متقابل »بود.
هرودت می نویسد که ایرانیان ،مردمانی هستند که برای آب تقدس قائلند و در آب که آن را مظهر پاکی می شمرند ادرار نمی کنند.
اما این روزها در کشور من، ایران، هم تقریبا مثل همه دنیایی که در آن زندگی می کنیم به دلیل «نگاه سلطه بر طبیعت» و«شهوت»توسعه که عارضه نامبارک مدرنیزم است،آب ها آلوده شده و می شوند و بشرعلیرغم رشد جمعیت منابع آب خود را مدیریت نکرده و هنوز هم نمی کند.
هنوز هم پسماندها به رودخانه ها ،دریاها و اقیانوس ها ریخته می شود.در بهره برداری از منابع هنوز هم اولویت پنهان بهره برداری است و نه مواظبت و نگهداری پایاپای.منابع باقیمانده با بی توجهی مدیریت نمی شود و سدسازی بی رویه و مطالعه نشده رودها را می خشکاند و برداشت بی رویه و بدون توجه به جایگزینی از منابع موجود زیرزمینی آب ،هم ما را بیشتر و زودتر و بی دفاع تر در معرض بحران کم آبی و بی آبی قرار می دهد.
در کشور من ،ایران و در شهر من، تهران که پایتخت کشورم است ،جسدی آنقدر در منبع آب شرب مردم می ماند تا متلاشی می شود و غیر قابل شناسایی،تعدادی از مردم آن منطقه شهری که از این آب نوشیده اند، مشکلات گوارشی پیدا کرده و راهی بیمارستان می شوند(یکی از همکارانم که مردی حدود60 سال است از این جمله بود)اما کسی به روی خودش نمی آورد.
در کشور من ،ایران، تنها وزیر زن کابینه که وزیر بهداشت است ،امروز از ناسالم بودن آب شرب و آلودگی آن صحبت می کند و فردا در اثر فشار مجبور به تکذیب می شود.
در کشور من ،ایران، دریاچه «ارومیه» که از منحصر به فردترین دریاچه های دنیاست و تنوع اکولوژیکی خاص دارد به دلیل ساختن سدهاي مطالعه نشده و نيز ساختن پلی از میان دریاچه و لحاظ نشدن یا در اولویت نبودن نگاه مواظبت کننده در معرض خشک شدن قرار می گیرد و پرندگان مهاجر و موجودات دریایی منحصر به فردش در معرض اجبار به ترک زیستگاه و نابودی قرار می گیرند.
امروز که روز آب است؛ تنها می خواهم به بشر فراموشکار این روزها تقدس آب و زندگی ای که می آفریند را یادآوری کنم.شاید امروز هم برای جبران اینهمه خرابی و خسارت به بار آمده دیر باشد.دعا می کنم هنوز فرصتی برای جبران باقی مانده باشد!
*این پست به مناسبت روز آب و در پاسخ به فراخوان آمده است.

كوه و نمايش چرمشير برنامه هايي است كه فردا به آن دعوتم/كوهنوردي و پاييز بادهاي بي قرار/
زمزمه مي كنم...پاييز آمد /لابلاي درختان/لانه كرده كبوتر/از تراوش باران /مي گريزد/خورشيد از غم /با تمام غرورش/پشت ابر سياهي/عاشقانه به گريه مي نشيند...

توي اين شلوغي،نموري و تاريكي انباري روزمرگي هاي زندگي/ تو تنها روزنه نوري هستي كه كمك مي كنه خودم رو ببينم/خنده داره تو شدي آدرس من/حتي براي خودم هم/اتفاقا شايد بيشتر از بقيه خودم بي نيازيم رو با نياز به تو احساس مي كنم/
وقتي كه تو هستي آسمان هنوز جاي خيال بافي با شكل ابرهاست

نمي خواهم فكر كنم نمي شود

سلام/قرار بود يك قراري را قطعي كنيم يا بگوييم نه نمي شود/چهارشنبه فرداست/روز بعد هم پنجشنبه/نشد/
تولدت مبارك عزيز دلم /تولدت مبارك

خداحافظ