توي اين شلوغي،نموري و تاريكي انباري روزمرگي هاي زندگي/ تو تنها روزنه نوري هستي كه كمك مي كنه خودم رو ببينم/خنده داره تو شدي آدرس من/حتي براي خودم هم/اتفاقا شايد بيشتر از بقيه خودم بي نيازيم رو با نياز به تو احساس مي كنم/
وقتي كه تو هستي آسمان هنوز جاي خيال بافي با شكل ابرهاست
skip to main |
skip to sidebar
نامه ها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر